2013 Rokiem Juliana Tuwima

Twórczość Juliana Tuwima

Sto lat temu w „Kurierze Warszawskim” ukazał się wiersz „Prośba” podpisany inicjałami „S.M”. Jego autorem był 19-letni uczeń łódzkiego gimnazjum Julian Tuwim. Młody poeta stał się później jednym z największych polskich literatów XX wieku, a ten rok jest poświęcony jego pamięci.

Julian Tuwim urodził się w 1894 r. w Łodzi, w rodzinie zasymilowanych Żydów. Po debiucie poetyckim przeniósł się na studia do Warszawy, gdzie poznał innych artystów młodego pokolenia: Antoniego Słonimskiego, Kazimierza Wierzyńskiego, czy Jana Lechonia. Razem założyli grupę poetycką Skamander, która rozwijała się wraz z niepodległym państwem polskim, stanowiąc jedno z najważniejszych zjawisk polskiej kultury XX wieku.

Skamandryci odrzucili wizerunek poety-wieszcza, piszącego o sprawach wzniosłych i poważnych. Ich poezja była przeznaczona dla zwykłego człowieka, napisana prostym językiem i poruszająca znane mu sprawy. Na początku pełna siły życia, witalizmu i zabawy słowem, z optymizmem patrząca na nową powojenną rzeczywistość, z czasem stała się miejscem społecznej krytyki, wymierzonej przeciw bezwzględnemu kapitalizmowi i autorytarnym tendencjom w polityce.

II wojnę światową Tuwim spędził na emigracji: we Francji, Rio de Janeiro i Nowym Jorku. W 1946 r. wrócił do kraju, zmarł w 1953 r.

Spod pióra Tuwima wyszło ponad sto wierszy, a także liczne satyry, felietony, czy teksty wykonywanych do dziś piosenek i skeczów kabaretowych. Najbardziej ambitnym artystycznym przedsięwzięciem były pisane w latach II wojny światowej „Kwiaty polskie”, długi i niedokończony poemat dygresyjny. Tuwim był również jednym z najwybitniejszych polskich autorów dla dzieci, tworząc takie klasyczne pozycje jak „Lokomotywa”, „Ptasie radio”, czy „Słoń Trąbalski”.

Rok 2013 został ustanowiony Rokiem Tuwima uchwałą polskiego Sejmu. Rodzinna Łódź planuje przygotować multimedialną wystawę poświęconą autorowi, koncert współczesnych kompozytorów do słów jego wierszy i przedstawienie na podstawie „Balu w Operze”, jednego z jego najbardziej znanych poematów.